آنکارا

آنکارا با نام های تاریخی آنسیرا و آنگورا، پایتخت ترکیه است. این شهر که در بخش مرکزی آناتولی واقع شده است، دارای جمعیتی بالغ بر 5.1 میلیون نفر در مرکز شهری و بیش از 5.7 میلیون نفر در استان آنکارا است که آن را به دومین شهر بزرگ ترکیه پس از استانبول تبدیل می کند.

این شهر که به عنوان پایتخت ایالت سلتیک باستانی گالاتیا (280–64 قبل از میلاد) و بعداً استان روم با همین نام (25 قبل از میلاد تا قرن هفتم) خدمت می‌کند، بسیار قدیمی است، با انواع هتی، هیتی، لیدیایی، محوطه‌های باستان‌شناسی فریگی، غلاطیان، یونانی، ایرانی، رومی، بیزانسی و عثمانی. عثمانیان شهر را ابتدا پایتخت ایالت آناتولی (1393 - اواخر قرن 15) و سپس ولایت آنگورا (1867-1922) کردند. مرکز تاریخی آنکارا تپه‌ای صخره‌ای است که به ارتفاع 150 متر (500 فوت) بر فراز کرانه چپ رودخانه آنکارا، شاخه‌ای از رودخانه ساکاریا، بلند شده است. این تپه توسط خرابه های قلعه آنکارا تاج گذاری شده است. اگرچه تعداد کمی از آثار آن باقی مانده است، اما نمونه های به خوبی حفظ شده از معماری رومی و عثمانی در سرتاسر شهر وجود دارد، که قابل توجه ترین آنها معبد آگوستوس و رم مربوط به 20 سال قبل از میلاد است که دارای Monumentum Ancyranum است، کتیبه ای که Res Gestae Divi Augusti را ثبت می کند.

در 23 آوریل 1920، مجلس ملی بزرگ ترکیه در آنکارا تأسیس شد که در جریان جنگ استقلال ترکیه به مرکز جنبش ملی ترکیه تبدیل شد. آنکارا پس از تأسیس جمهوری در 29 اکتبر 1923 به پایتخت جدید ترکیه تبدیل شد و پس از سقوط امپراتوری عثمانی به عنوان پایتخت سابق ترکیه استانبول در این نقش موفق شد. دولت یک کارفرمای برجسته است، اما آنکارا همچنین یک شهر تجاری و صنعتی مهم است که در مرکز شبکه های جاده ای و راه آهن ترکیه قرار دارد. این شهر نام خود را به پشم آنگورا بریده شده از خرگوش آنگورا، بز آنگورای مو بلند (منبع موهر) و گربه آنگورا داده است. این منطقه همچنین به خاطر گلابی، عسل و انگور مسقطی معروف است. با وجود اینکه آنکارا در یکی از خشک ترین مناطق ترکیه قرار دارد و عمدتاً توسط پوشش گیاهی استپی احاطه شده است (به جز مناطق جنگلی در حاشیه جنوبی)، می توان آنکارا را از نظر مناطق سبز به ازای هر ساکن، با 72 متر مربع (775 مربع) شهری سبز در نظر گرفت.